Angst om na reanimatie als kasplantje te eindigen onterecht - Binnenland. De vrees om na reanimatie als . De cijfers laten een heel ander beeld zien. Veel mensen denken dat ze na een geslaagde reanimatie grote risico. LinkedIn Home What is LinkedIn? Join Today Sign In Main content starts below. Tijdens deze vier dagen sta je stil bij jezelf.
In het boek 'Vier dagen met dr Deming' wordt op luchtige wijze de seminars die Deming gaf overgedragen aan de lezer. De vrees om na reanimatie als . De cijfers laten een heel ander. Bij angst- en paniekklachten; Bij burn-out klachten; Bij depressieklachten. Na mijn verlof ging ik vier dagen werken, net als mijn vriend. De Nederlandse Vereniging voor een Vrijwillig Levenseinde (NVVE) verspreidt hierover informatie die mensen volgens Kuiper op het verkeerde been zet. De NVVE baseert zich daarbij op getallen die afkomstig zijn uit een richtlijn over reanimatie bij kwetsbare ouderen. Die richtlijn is in 2. Verenso, de Nederlandse organisatie van specialisten ouderengeneeskunde. Wat ze over ouderen in ziekenhuizen en verpleeghuizen schrijven, daar ben ik het mee eens. De founding fathers van de reanimatie hebben nooit de bedoeling gehad om aan het einde van het leven, als mensen ziek worden en het hart stopt, nog in te grijpen. Dat maakt het waarschijnlijk een wijs besluit om niet te reanimeren in een verpleeghuis. Probleem is echter dat de definitie van kwetsbaar in de richtlijn niet duidelijk is. Het enige wat je dan overhoudt als duidelijk criterium voor wel of niet reanimeren, is de leeftijd van mensen. Dat beeld klopt totaal niet. Er zijn vooral buitenlandse studies gebruikt. Betrouwbare onderzoeken van eigen bodem . Vervolgens wordt er op basis van veronderstellingen en extrapolaties een te somber beeld geschetst van de neurologische uitkomst na reanimatie. Als mensen nog op straat lopen, is hun conditie blijkbaar nog goed genoeg om dat te kunnen doen. Daar moet je dus anders naar kijken dan naar verpleeghuisbewoners. Die hebben bijna altijd onderliggende ziektebeelden waardoor reanimatie geen optie meer is. Inmiddels zijn door de NVVE ruim 3. Sommige mensen laten zelfs een tatoeage aanbrengen op hun borstkas met de tekst . Als ze alleen in het bos liep en een hartstilstand zou krijgen, was ze t. Dus daar hoef je die penning niet voor te dragen. Vanwege die penning zullen professionele zorgverleners echter de behandeling staken. De voorlichting van de NVVE is in mijn ogen niet evenwichtig. Dat zal ik als arts respecteren. Maar het liefst wil ik hen goed informeren. De nieuwste onderzoeken die dit jaar zijn gepubliceerd, zullen daaraan zeker gaan bijdragen. Een internationale studie die in april verscheen in het tijdschrift Circulation is wat dat betreft een eye- opener. Aan deze studie hebben wij als ziekenhuis meegewerkt en ook het AMC in Amsterdam en het Rijnstate Ziekenhuis in Arnhem.? Met andere woorden: de kleine stoornissen die we altijd toeschreven aan reanimatie, waren er waarschijnlijk al voor die tijd vanwege aderverkalking, vaatvernauwing, hoge bloeddruk, kleine herseninfarcten en dergelijke. Nu wordt de cognitieve achteruitgang vaak geweten aan de reanimatie.? Heel wat minder dus dan de 5. NVVE spreekt. Van de 1. Nederland gereanimeerd worden, haalt ongeveer de helft het ziekenhuis niet en overlijdt voor die tijd. De helft van hen verlaat in goede toestand het ziekenhuis, de andere helft overlijdt alsnog.? Op de intensive care geven we deze pati. Ze worden beademd en we koelen hun lichaam af tot 3. Ook houden we hen met medicijnen in slaap, zodat ze zo min mogelijk energie gebruiken. Na drie tot vier dagen proberen we hen te laten ontwaken. Lukt dat niet vanwege de ernst van de hersenbeschadiging, dan staken we in principe de behandeling en overlijden ze.? Ik krijg dan te horen: . En dat we pas stoppen met de behandeling als na enkele dagen blijkt dat dit herstel uitblijft.? Het is wel goed om hierbij niet alleen te focussen op ernstige hersenschade na een hartstilstand. Zware neurologische restschade kan ook ontstaan door bijvoorbeeld ongevallen, hersenbloedingen en operatiefouten. Uit onderzoek door het Radboudumc in Nijmegen bleek eind vorig jaar dat er in ons land, vergeleken met het buitenland, inderdaad opvallend weinig pati. Het is maatschappelijk breed geaccepteerd dat leven all. Dat een behandeling niet moet leiden tot een leven dat volledig afhankelijk is van anderen vanwege ernstige hersenschade. Dat maakt de situatie in Nederland anders dan in veel andere landen. Denk aan de rechtzaken rond Ineke Stinissen, begin jaren negentig. Uit de Nijmeegse studie bleek ook dat er in ons land maar twaalf pati. Er bestaat dus een onterechte grote angst voor iets wat bijna niet voorkomt.? Als deze heel slecht is en de pati. Dat is geen actieve levensbe. Dan blijven ze in leven zolang je hun sondevoeding geeft en goed verzorgt. In de gevallen die ik ken na reanimatie, is er vaak doorbehandeld vanwege een vertrouwensbreuk tussen de behandelaar en de familie nadat er iets was voorgevallen ? Als het zeker is dat iemand nooit meer wakker kan worden . Als het gaat om een pati. Daar kun je als arts leidend in zijn. Maar hoe minder zeker je bent over de precieze uitkomst, hoe meer invloed de familie heeft op de uiteindelijke besluitvorming. Volgende week zaterdag: Rumoer rond de niet- reanimerenpenning. In Salem geen euthanasie en reanimatie Geen euthanasie en . Dat is al vanaf de start de beleidslijn in reformatorisch verpleeghuis Salem in Ridderkerk. In zijn werkkamer licht specialist ouderengeneeskunde dr. Alfred Teeuw de achtergronden toe van deze behandelbeperkingen. Tegelijk willen we onze kwetsbare ouderen ruimte bieden om rustig, omringd door hun familie, te kunnen sterven. Zodat ze hun leven niet eindigen tijdens hartmassage in een ambulance, op de spoedeisende eerste hulp of op de intensivecare- afdeling van een ziekenhuis. De kans op een gunstige uitkomst na een hartstilstand en reanimatie is bij hen namelijk heel klein. Daar wijst ook onze beroepsorganisatie van verpleeghuisartsen Verenso op in een richtlijn over reanimatie bij kwetsbare ouderen. We zijn in het verpleeghuis daarom heel terughoudend met reanimeren. Juist ook vanwege de slechte prognose als het gaat om overleving en hersenschade. Harde cijfers en percentages zijn moeilijk te geven. Ze verschillen nogal eens per studie. Of ze ontbreken bij bepaalde ziektebeelden. Maar misschien zijn ze ook niet zo belangrijk. Het gaat niet alleen om harde cijfers, maar om het gegeven dat de prognose bij onze populatie erg ongunstig is. We gaan er geen strijd over voeren. Deze keuze is voor de pati. In andere verpleeghuizen, waar de artsen uit Salem ook diensten verlenen, gaat het soms anders toe. Na een vraag of iemand al of niet allergisch is, kan de volgende vraag zomaar zijn of er na een hartstilstand gereanimeerd moet worden. Helaas wordt er soms weinig informatie bij gegeven. Als ik dan later zie dat de pati. Je geeft vervolgens achtergrondinformatie over de kans van slagen. Dan zeggen ze meestal: Laten we het toch maar niet doen. Als arts streef je ernaar dat de familie instemt met je voorstel. Je zoekt zo veel mogelijk naar consensus.
0 Comments
Leave a Reply. |
Details
AuthorWrite something about yourself. No need to be fancy, just an overview. ArchivesCategories |